Abstract:
Мақалада Өзбекстан Республикасы Ташкент, Самарқанд, Бұқара
қалалары мен Қазақстанның Маңғыстау өңіріндегі әулиелерді жергілікті халықтың қабылдауы мен зиярат ету әрекеттері бойынша жүргізілген зерттеу
жұмыстарының нәтижелері баяндалады. Зерттеу барысында әулие түсінігінің
түркілер даласына алғаш келуі мен жергілікті халықтың оны қабылдауы, XX ғасырдың бас кезіндегі Кеңес үкіметінің саяси әрекеттерінің сакралды түсінігіне
ықпалы, тәуелсіздік жылдарынан бастап Қазақстанның аталған құндылықты
қайта қалпына келтіру және жаңғырту бағыттары бойынша атқарылған жұмыстары сарапталды.
Әулиелер арасындағы сабақтастықтың өңірлер арасындағы шалғайлыққа,
уақыт арасындағы ұзақтыққа қарамастан жүзеге асу негіздері отандық және
шетелдік зерттеушілердің еңбектері негізінде зерттелді. Нақтырақ айтқанда, әулиелер арасындағы сабақтастыққа негіз болған көне медреселер назарға алынды. Халық жадында әулие деп сақталған тарихи тұлғаларға зиярат
етушілердің трансформацияланған түсініктерінің өзіндік ұқсастықтары мен
айырмашылықтары қарастырылып, әулиелі жерлердің туризм ошағы немесе
қаржы табу мекеніне айналу мәселелер зерттелді.
